در طراحی سایکلون، افت فشار یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر عملکرد و هزینه بهره‌برداری است. این افت بیانگر میزان انرژی موردنیاز برای عبور جریان از واحد جداسازی است و بر بازده کلی سیستم تأثیر مستقیم دارد. طراحی بهینه باید بین مصرف انرژی و کیفیت جداسازی تعادل ایجاد کند. نادیده گرفتن این پارامتر می‌تواند باعث افزایش هزینه و کاهش کارایی شود.

افت فشار در سایکلون ناشی از تغییر مسیر جریان، برخورد ذرات با دیواره‌ها و اصطکاک داخلی است. افزایش سرعت ورودی، کوچک‌تر شدن قطر بدنه و زبری سطح داخلی، همگی می‌توانند این افت را بیشتر کنند. شکل و ابعاد اجزای داخلی مانند لوله خروجی و قیف تخلیه نیز در این فرآیند نقش دارند. شناخت دقیق این عوامل برای طراحی بهینه ضروری است.

برای محاسبه افت فشار، معمولاً از روابط نیمه‌تجربی توسعه یافته بر اساس آزمایش‌های صنعتی استفاده می‌شود. معادلاتی مانند لایپِل یا Barth نشان می‌دهند که افت فشار با مربع سرعت جریان ورودی ارتباط مستقیم دارد. نسبت‌های هندسی بخش‌های مختلف سایکلون تأثیر چشمگیری بر مقدار نهایی افت دارند. استفاده از این معادلات در کنار تجربه عملی نتایج قابل اعتمادتری ارائه می‌دهد.

در عمل، کاهش بیش از حد افت فشار می‌تواند راندمان جداسازی را کم کند. انتخاب محدوده مناسب، که معمولاً بین ۲۵۰ تا ۱۵۰۰ پاسکال است، تعادلی میان بهره‌وری انرژی و عملکرد ایجاد می‌کند. طراح باید بر اساس نیاز پروژه و شرایط کاری، پارامترهای هندسی را تنظیم کند. این رویکرد باعث افزایش طول عمر تجهیزات و کاهش هزینه‌های عملیاتی خواهد شد.