در اتاق‌های تمیز، انتخاب نوع داکت بر اساس شرایط بهداشتی، نوع فرآیند، و الزامات استانداردی انجام می‌شود. داکت‌های گالوانیزه به دلیل مقاومت خوب در برابر زنگ‌زدگی و هزینه نسبتاً پایین، در بسیاری از پروژه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، برای کلاس‌های تمیزی بالاتر یا محیط‌های حساس‌تر، معمولاً روی آنها پوشش اپوکسی یا رنگ پودری اعمال می‌شود تا از انتشار ذرات و خوردگی جلوگیری شود. این نوع داکت‌ها برای مسیرهای اصلی توزیع هوا گزینه‌ای اقتصادی و قابل اعتماد هستند، اما ممکن است در مواجهه با مواد شیمیایی خورنده محدودیت داشته باشند.
برای برخی فضاها، داکت‌های ساخته‌شده از PVC یا آلومینیوم به کار می‌روند که مزایای خاص خود را دارند. داکت‌های PVC سبک، مقاوم در برابر بسیاری از مواد شیمیایی و نسبتاً ارزان هستند، اما محدودیت دما و استحکام مکانیکی آنها باید در نظر گرفته شود. داکت‌های آلومینیومی بسیار سبک بوده و مقاومتی نسبی در برابر خوردگی دارند، ضمن اینکه برای پروژه‌هایی که نصب سریع و وزن کم اهمیت دارد مناسب‌اند. در انتخاب میان این متریال‌ها، همواره باید شرایط کاری، دما، فشار، سطح تمیزی مورد نیاز، و هزینه‌های نگهداری در نظر گرفته شود تا سیستم داکتینگ عملکردی مداوم و پایدار در طول عمر اتاق تمیز داشته باشد.
در مواردی که مقاومت بالا در برابر خوردگی و سهولت نظافت اهمیت حیاتی دارد، داکت‌های استیل ضدزنگ، به‌ویژه گرید 304 یا 316L، انتخاب برتر محسوب می‌شوند. این داکت‌ها در صنایع دارویی، غذایی و بیوتکنولوژی رایج هستند و به دلیل سطح صاف و صیقلی خود، مانع تجمع آلودگی می‌شوند. البته هزینه بالاتر و وزن بیشتر آنها، نیاز به محاسبات سازه‌ای دقیق و بودجه مناسب دارد. از طرفی، اتصال و آب‌بندی داکت‌های استیل باید با دقت زیادی انجام شود تا خواص بهداشتی و ضدنشت حفظ شود.
